We werden met de minivan afgezet bij ons nieuwe onderkomen. Mirjam had alles voor ons al geboekt en geregeld dus we hoefden die avond zelf niets meer te doen. We besloten onszelf te verwennen met een etentje met live-muziek in het centum van Bonito, we kozen voor de catfish schotel. Het was heerlijk.
De volgende dag werden we verrast met een geweldig uitgebreid ontbijt om vervolgens opgehaald te worden om te gaan snorkelen in de Rio da Prata. Het kostte erg veel geld, maar Peter, Krysta en Mirjam hadden ons ervan verzekerd dat het de allermooiste rivier in Bonito was. We bleken de taxi te delen met Niels en Babette, ook uit Nederland. Dus de hobbelrit van een uur was erg gezellig met het uitwisselen van reiservaringen.
Toen was het tijd om te snorkelen. Ik kan zeggen dat het niet prettig is jezelf in een wetsuit te proppen bij 40 graden celsius. Na een korte hike kwamen bij het begin van de anderhalfuur-durende snorkelroute aan. We vonden het ontzettend mooi. Er waren heel veel grote vissen van ongeveer een halve meter die in grote scholen voorbij kwamen. Ook waren er hele grappige vissen die plankton uit het zand van de bodem leken te filteren. De kleine visjes kwamen aan je benen en lippen knabbelen. Boven het water kon je ook alle vissen zien en het riviertje met de bossen en capucijnerapen op de achtergrond zorgden voor een idyllisch landschap.
Na de lunch en siesta en het wachten op de andere Nederlanders gingen we langs Barruco de Araras. Dit is een gigantisch sinkhole van 100 meter diep en bovendien de woonplaats van de rode macaw, een soort reuze papegaai. We konden een tocht van een uur rondom de sinkhole maken, waarbij we ook veel uitleg over de natuur kregen. Zo waren de basten van de bomen ontzettend dik om te beschermen tegen bosbranden en zagen we een pineapple soort die ze hier ananas noemen. Ook zagen we plantjes die hun blaadjes dichtvouwden bij aanraking.
Op vrijdag zijn we naar de Gruta de Lago Azul gegaan. Weer een prachtig wonder van de natuur! Dit is een honderd meter diepe grot met stalagtieten van kalksteen. Beneden is een klein meertje, van 100 meter diep, waarin het licht dat door een kier in de grot staat reflecteerd. Het water lijkt een onnatuurlijk blauwe kleur aan te nemen, echt ongelooflijk. Maar om beneden in de grot te komen moesten eerst 320 treden glibberige stenen afgeklommen worden. In onze groep zaten drie gezinnetjes met kleine kindjes, wij en toevallig weer de Nederlanders van de vorige dag. De Brazilianen besloten op hun kont af te dalen omdat ze erg bang waren om te vallen. Wij hadden daarom alle tijd om rond te kijken en foto’s te maken.
In de avond namen we alweer een nachtbus naar Foz do Iguacu.
Hoi Kay en Tineke,
Zullen jullie wel vaker gaan horen: “Ohhh, wat ben ik jaloers dat ik dit ook niet allemaal mee kan maken en kan zien”. Ik liet gisteren (de Braziliaan) Roberto op mijn werk jullie web blog zien (en vertaalde wat teksten voor hem), en zelfs hij is hele erg jaloers op jullie: “Allemaal plaatsen in Brazilië, die ik zelf ook zou willen bezoeken!!”.
Geniet samen verder van jullie geweldige trip, en plaats a.u.b snel de foto’s van (de watervallen van) Iguacu (waar ikzelf zo graag en al zo lang heen wil) zodat ik dit weekend kan watertanden.
Jan
Dag lieverd,
Ik geniet met jullie mee hoor .Wat een prachtige indrukken en ervaringen ondervinden jullie. Volgens mij hebben jullie het prima naar jullie zin. Hier gaat alles goed. Suus is begonnen met haar rijlessen, dus wellicht kan zij jullie ophalen tzt ; – )
Dikke kus,
Yvonne
Lieve Kay en Tineke,
Bedankt voor de prachtige foto’s en wat kunnen jullie genieten van de natuur en veel kennis opdoen.
Wat fijn dat wij via de foto’s er ook ervan kunnen
genieten.
Heel veel liefs van Oma en Opa Bogerd.