Encarnacion: Capital de Carnaval

De bus waarvoor we een kaartje hadden gekocht had een ongeluk gehad waardoor er een vervangende bus voor ons was geregeld. Helaas was dit niet een luxe-bus met airco, veel beenruimte en brede rugleuningen. De normale lange-afstandsbussen zijn echt heerlijk luxe! Voor mij dan… Kay is helaas te lang voor de meeste bussen. We kwamen dus bezweet, verwaaid en moe aan in Encarnacion. We kwamen er ook achter dat het druk was in de hotels vanwege het Carnaval. We moesten het daarom doen met een niet al te beste kamer.

De Carnaval-parade duurde van 10 uur tot 2 uur. Het was een eindeloze stroom van glitter, gekleurde veren, praalwagens en mooie jongens en meisjes. Op de tribunes was het heel gezellig. De meeste mensen kopen spuitbussen met een soort van sneeuw/zeep-spray die ze in de rondte spuiten. Iedereen zit dus onder de witte zeep! En er breken geregeld hele spray-gevechten uit. Daarnaast danst iedereen vrolijk mee met de opzwepende carnavalsmuziek. Daarbij moet toch wel gezegd worden dat dit na een uur al een beetje begon te vervelen. De dansers waren niet bijzonder goed, voornamelijk erg naakt en de muziek werd erg vaak herhaald.

Na afloop zijn we naar het strand aan de rivier die Paraguay en Argentinië scheidt gegaan. Hier kwamen we een groep Paraguayanen tegen die het erg leuk vonden om buitenlanders te ontmoeten die hun land bezoeken. Ze hebben ons veel nieuwe woorden geleerd en we hebben gezellig biertjes gedronken op het strand. Na een tijdje werd het makkelijker om met ze te praten (ze spraken geen woord Engels), dus ik hoop dat er vooruitgang zit in ons Spaans.

Toen het licht begon te worden zijn we terug gegaan naar ons hotel. In de avond volop genoten van de Irish pub, met Duits bier, Engelse muziek en de superbowl! De dag daarna hebben we met onze laatste guaranis de ruines van de Jezuiten-missie in Trinidad bezocht. Het was er heerlijk rustig, zodat we op ons gemak foto’s konden maken en de vervallen bouwwerken konden bekijken. De beelden waren een unieke vermenging van de jezuiten-cultuur met de guarani-cultuur. We konden erg genieten van de rust in de omgeving.

In de avond zouden we naar Buenos Aires vertrekken met een 16 uur-durende nachtbus. De receptioniste in ons hotel probeerde ons een hele nacht extra te laten betalen omdat we in de middag nog van het toilet gebruik wilde maken. Anders moesten we maar naar het station lopen om naar het toilet te gaan… Ik was behoorlijk verontwaardigd, maar gelukkig mochten we van de man die er in de middag zat wel gewoon naar het toilet gaan.
Omdat we al ons geld hadden opgemaakt om naar Trinidad te gaan voelden we ons ’s middags een beetje verloren en hongerig. We hebben toen maar onze laatste euros omgewisseld. We voelden ons ineens zo rijk! Lekker ijs eten en spulletjes kopen voor onderweg…

Bij de busreis naar Buenos Aires zat een maaltijd inbegrepen, wat een erg prettige onderbreking was. Helaas zaten er ook vier kleine kinderen in onze bus, waarvan eentje slecht opgevoed. Dit jochie heeft de hele tijd lopen bleren en ’s nachts iedereen wakker geschreeuwd. Gelukkig had ik een spannend boek mee.

We zitten nu in Buenos Aires in een volgens mij heel gezellig hostel met leuke.