Kampot is een heerlijk rustig plekje vlakbij de kust in het zuiden van Cambodja. Dus toen we aankwamen hoefden we voor de verandering niet meer met de tuk-tuk, maar konden we gewoon zelf naar ons guesthouse lopen. Na daar wat te eten besloten we om het stadje te fiets maar eens te gaan verkennen. Uiteindelijk belandden we op een mooi terasje aan de rivier vanaf waar we een perfect uitzicht hadden op de zonsondergang. Daarna moesten we ook weer snel terug, want wij hadden geen lichten mee en er was natuurlijk ook geen straatlicht.
Voor de volgende dag hadden we een mooie route samengesteld en huurde we zelf twee scooters om het platteland te gaan verkennen. One eerste stop was de Chhnork grot. Het eerste deel konden we lekker makkelijk met de trap naar boven. Daarna bleek de terugweg via de grot wel wat lastiger, gelukkig was er een lokaal meisje dat ons wel wilde begeleiden voor een dollar. Eenmaal in de grot was het pikkedonker en het ene kleine lampje dat we mee hadden kwam er goed van pas.
Na de grot reden we verder langs een “geheim meer” en door naar een peper plantage. Het idee was erg leuk, maar uiteindelijk zijn het gewoon een boomgaard maar dan met peper planten. We brachten wel gelijk maar een bezoekje aan het resort ernaast om eens heerlijk te lunchen.
Op weg naar ons volgende punt raakte we helemaal verdwaald. Tenminste, we hadden de bestemming netjes in de gps staan, maar de kaart was niet helemaal zoals de wegen waren. Na ongeveer twee uur lang alle afslagen en zijweggetjes te hebben geprobeerd besloten we dat er echt geen weg was die ons naar het volgende punt kon brengen. Uiteindelijk moesten we dus maar een heel stuk terug naar de grote weg en hebben we onze laatste stop maar overgeslagen.
Om nog wat meer van de rust te genieten besloten we naar een eco village een paar kilometer buiten Kampot te gaan. Na een kort ritje ritje met de tuk-tuk kwamen we op een heerlijk rustig en afgelegen plekje waar we onze eigen bamboe hut kregen.
De volgende dag huurden we twee fietsen en gingen we opweg naar Phnom Sor, een klein bergje temidden het compleet vlakke landschap. Op weg naar de berg maakte we nog een korte stop om wat te eten, na wat moeite met taal hebben we maar het een en ander aangewezen en hadden we een heerlijk ontbijt. Vervolgens leek het laatste stuk weg meer op een steengroeve dan een weg,maar na een heleboel hobbel en stenen te hebben ontweken kwamen we bij de berg. Na een klimmetje van ongeveer een uur hadden we een geweldig uitzicht van de omgeving. Ook bleek er een vrouwtje van ongeveer 80 jaar oud boven op de berg te wonen en pas later hoorde we dat zij nog iedere dag de berg op en af loopt, een hele prestatie vooral op die leeftijd.
Na de terugtocht hebben we de middag lekker gerelaxed en konden we tegen zonsondergang nog een tochtje met de kano maken. Toen we weer terug waren was het precies tijd om te beginnen aan de barbeque met heerlijke verse vis en vlees, en samen met een groep Australiers hadden we een heel gezellige avond.
Voor one laatste dag in Kampot hadden we weer een drukke planning. In de ochtend gingen we mee met Climbodia. Waar het eerste deel begon met een via ferrata aan een rotswant op ongeveer 30 meter hoogte. Vanaf het eindpunt konden we in de berg abzeilen en kwamen we uit in de grot vanaf waar we een mooie wandeling door en om de hele berg konden maken. Als laatste konden we ook nog een aantal keer wandklimmen wat extra speciaal werd omdat het deel door de grot ging en je dus rond om kunt klimmen.
Bij het klimmen hadden we ook nog een duits meisje en belgische man ontmoet en samen besloten door te gaan naar Kep, een klein strandplaatsje 30 kilometer verderop en vooral bekend om de krab. Eenmaal daar moesten we die krab natuurlijk ook proberen en allemaal kozen we voor de krab uit Kep in een saus van pepers uit Kampot. Na een heerlijke maaltijd zijn we nog even gaan zwemmen op het strand waarnaar we maar weer terug gingen naar onze bamboe hut. Onderweg maakte we nog een stop bij de zoutvelden waar we toevallig rond zonsondergang aankwamen waardoor we een nog aantal schitterende foto’s konden maken.
Ik zie dat mijn reactie die ik eerder had geplaatst niet is doorgekomen. Doe ik het nogmaals. Heel goed om te lezen en zien dat jullie het naar de zin hebben. Heel stoer die klimpartij, ik zie zelfs een wond bij Tineke op haar knie. En dan wel gewoon doorgaan met een dikke smiley. Lijkt me zeer gaaf om op deze wijze te klimmen. Geniet ervan!
Liefs,
Yvonne
Glimlachen, dat is het woord van de week. Of jullie nu tot je knieën in het water staan, of door grotten klauteren (mooi woord eigenlijk), de glimlach is aanwezig. Een goed teken.
Zout en peper (gezien op de foto’s) blijven twee belangrijke ingrediënten van voedsel, hebben jullie allebei ‘live’ gezien!
Voorzichtig vraagje: slaat de vermoeidheid niet toe?
Welke avonturen gaat ons dappere tweetal nu weer beleven? Kijk en lees ook volgende week de berichten!
We volgen.
Hi! We hebben het nog steeds heel erg naar onze zin en als we vermoeid zijn blijven we gewoon een paar dagen op dezelfde plek. En we hebben ook voldoende afwisseling om niet verveeld te raken. We worden vooral overladen met nieuwe en bijzondere indrukken en ervaringen. Hoe gaat het met jullie?
Liefs,
Tineke