In de ochtend werden we door Lon opgehaald van onze homestay in Battambang naar het bussstation. Tijdens de busrit konden we weer naar Khmer karaoke luisteren. Dit werd onderbroken met een Khmer horror film over een moordlustige labrador. Zoals gewoonlijk hebben we het grootste deel van de route geslapen.
We sliepen dit keer in een ‘happy’ backpacker hostel vlakbij de rivier. Ons hostel had een goede pooltafel en al spelende kwamen we al snel in contact met een gezellige groep backpackers. Langs de rivier zijn gezellige terrasjes te vinden om een hapje te eten, maar op de markt kun je ook hele goedkope maar toch erg lekkere maaltijden vinden. Later op de avond is het wat lastiger. Vanaf een bepaald tijdstip leek alles dicht te gaan behalve rare barren met oude westerse mannen en Cambodjaanse meisjes in niet-zo-conservatieve kleding. Ter vergelijking: overdag spotten we vrouwen die turtlenecks en handschoenen dragen!
Na onze eerste dag hebben we de stad te voet verkend met mensen uit ons hostel. Het valt ons op dat de locals zelf niet lopen: ze fietsen of nemen de scooter. We bezochten het national museum, de royal palace en het independence monument. Die avond hebben we weer veel 8-ball en 9-ball gespeeld op de pooltafel. We kwamen er ook achter waar de naam ‘happy backpacker hostel’ vandaan komt. De eigenaar van het hostel is een aparte maar ontzettend grappige kerel. Elke dag is hij stoned, biedt iedereen weed aan en roept ons toe: I want you happy, everybody happy, happy good for business!
Onze laatste dag in Phnom Penh was behoorlijk heftig. We bezochtten namelijk de Killing Fields en de S-21 gevangenis waar we middels een audio-guide hoorden over de gruwelijkheden die het Khmer Rouge regime van Pol Pot hier hebben begaan. In vier jaar tijd zijn de steden ontruimd, de geschoolden uitgeroeid, en een kwart van de bevolking was vermoord, gemarteld, of uitgehongerd. Tot op de dag van vandaag komen tanden en beenderen boven de grond na hevige regenval. De Killing Tree, waartegen baby’s werden doodgeslagen om wraak te voorkomen, heeft op mij een diepe indruk achter gelaten.
In de avond was er een BBQ in ons hostel, omdat iedereen de volgende dag ergens anders heen zou gaan. Dit was een mooi moment om weer van iedereen afscheid te nemen.
Wat een diversiteit aan indrukken. Jullie weten het mooi weer te geven.
Wat moet de Killing Field jullie hebben geraakt. Het zien van de foto’s bezorgd mij al kippenvel.
We blijven jullie volgen.
Heel veel liefs,
Yvonne
Suor-sdei (= Hallo) Tineke en Kay,
Wat indrukwekkend allemaal.
Van de geschiedenis van Cambodja wist ik niet zoveel.
Sowieso weet ik niet zoveel van Azië, maar door jullie reis en de verhalen raak ik wel heel geïnteresseerd. Ik zal me zeker meer in de geschiedenis van dat continent gaan verdiepen.
Groetjes mam
Zo zie je maar weer: aan de ene kant staat er iemand happy te wezen, terwijl je aan de andere kant de zwarte bladzijden van de Cambodjaanse geschiedenis leest….
Indrukwekkende plaatjes!
Stilte.