San Pedro de Atacama: Stof en Pasen

Ondanks de immense drukte tijdens het paasweekend waren we er in geslaagd een hostel te boeken in San Pedro de Atacama voor de eerste dag. Het was zo druk dat we in aparte dorms moesten slapen. De volgende ochtend bleek ons energieniveau opnieuw een dieptepunt bereikt te hebben. Doordat San Pedro tamelijk hoog ligt, is dit blijkbaar normaal. Het is verstandig om enkele dagen te blijven om te acclimatiseren. Dus in de ochtend gezellig koffie gedronken met wat mensen uit ons hostel. Daarna door naar ons volgende hostel waar we voor een flinke 21 euro (!) een dorm konden boeken, zonder ontbijt. Maar wel aan de rand van het dorp met een fantastisch uitzicht op de woestijn en vulkaan.

Daarna moesten we opnieuw op pad om voor de volgende nacht weer een hostel te ritselen. Eerst zijn we maar iets gaan lunchen. We vonden op de hoek van een van de  toeristische straatjes een piepklein restaurantjes dat typisch Peruviaans eten maakt, erg lekker. Daar ontmoetten we ook Cathrine die al de driedaagse tour door de zoutvlaktes naar Bolivia geboekt had met haar vriend Jonathan. We besloten om bij dezellfde maatschappij te boeken.

Daarnaast moesten we nog Bolivianos gaan kopen en snacks en water voor onderweg. We waren gewaarschuwd voor de meest bizarre dingen op de zoutvlakte tour. Zo hadden we verhalen gehoord van chauffeurs die te dronken waren om te rijden, jeeps die drie keer per dag stuk gingen, karige maaltijden en ga zo maar door. We wilden dus goed voorbereid aan de trip beginnen.

Het hostel dat we voor de derde en laatste nacht in San Pedro de Atacama hadden geboekt had een heel bijzondere lay-out. Onze slaapzaal was een in-elkaar-gekleid geheel met lege wijnflessen en bierflessen als ramen. Golfplaatje erop en dan heb je een hostel. Het had wel charme moet ik zeggen. ’s Avonds restte ons nog een laatste taak: de overgebleven Chileense pesos opmaken, dat lukte makkelijk door lekker uit eten te gaan.